Vele miljarden jaren geleden, toen project Aarde van start ging, behoorden kristallen tot de eerste structuren die onze vaste wereld vormgaven. Elk kristal is een 'structuur' met een eigen kenmerkende geometrische vorm. Hun zijden en diagonalen zijn – afhankelijk van hun onderlinge rangschikking - geleiders van kosmische energie. Hierdoor kan zich een grote verscheidenheid aan creaties manifisteren. Net als puzzelstukjes vormen ze niet alleen de bouwstenen van de kristalijne schepping, maar zijn ze ook een opslagplek van informatie. Bedenk je maar eens hoeveel herinneringen in het kristalijne geheugen van computers zijn vastgelegd.
Kristallen zijn nuttige helpers van de mensheid. Naast computertechnologie en geneeskundige toepassingen, helpen ze bij het beschermen en reinigen van ruimtes en zijn ze bovendien een onmisbare verschijning in de industtrie. Ze vormen de basis van snijmachines, boor- en slijpmachines en zijn bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de hardheid, elasticiteit of magnetische eigenschappen van staal. Ze laten een elfstedentocht doorgaan, zijn een grote vriend van de ijscoman (of vrouw) of worden geschonken als een teken van liefde. Bovendien zijn kristallen een prachtige verschijning en is de aantrekkingskracht van hun schoonheid op mensen vaak onbeschrijfelijk groot.
Zout is één van die kristallen. Je vind ze in alle wereldzeeën en in de diepverscholen kamer bergen en spelonken. In de Zoutbunker gebruiken we uitsluitend zouten die in zoutmijnen worden gewonnen. Himalaya - en Priad-zouten om precies te zijn. Deze zoutsoorten staan hoog aangeschreven als het gaat om hun heilzame werking op de mens.